my sweet november was not so sweet...

შაისე DAAD-მა მომწერა დღეს "თქვენს განაცხადზე პასუხი უარყოფითია-მეთქი!!" )) როგორც ჩაჭრილებში, აი ასე...

20 Nov.

დღეს ჩემი განსაკუთრებული გოგოს დაბადებისდღე დადგა (ჰო, კიდე საშასი, ჩემი აქაური მამის)) საჩუქარი დ. წერილი დახვდება ხვალ მაგიდაზ. ხოდა რისი თქმა მინდოდა, ჩემი გოგოს დღეა ხვალ და ალბა რაც აქ ვარ ჯერჯერობი ყველაზემეტად მწყდბა ამ დღეზე გული რო ვერ ვიქნები. ძალიან ძალიან ძალიან მინდა, შარშან ისეთი კარგი იყო, ორტი მეჭირა და არ მახსოვდა, გამახსენდა მერე ჩემით მარა მაინც:))) ყველა ეგრე იყო, არაყს დაბრალდა, თორე ყველა ერთა ეგრე?))) ამნეზიით?)) არადა მაგდენიც არ დაგვილევია. ხოდა ხვალ იქნებია ისევ ჩემი ბავშვები ერთა და მე ვერ ვიქნები, მეც მინდა, ხო ძალიან ძალიან მინდა. რაც აქ ვარ სულ რაღაცნაირა ვარ ისედაც, სულ უკან მინდა, მარა აქ რო ვიყო ეგეც მინდა, არაფრის ხალისი არ მაქვს ხომე, ბოლომდე გულიანად არც ვიცინი, ვაკვიდები. არადა დღეს ენის სკოლაშიც კარგი იყო, ძალიან მიყვარ და მომწონს აქაური მიდგომები, როგორც გასწავლიან, ჩენი ლექტორი ურსულა ხო პროსტა სუპერ, მაგარი კაი ტიფშაა, გვაღადავებს სულ რაღაცებს )) უხ ქარია გარეთ, დებილი, არ მიყვარს ქარი, მეშინიახოლმე. ხოდა ეს დეები გაციებული ვიყავი, მაგრამ აქ არ მაქვს გაციების უფლება, დედა მინდაააა ესეთი ვიყავიზუსტად, ეს დღეები კიაა ახლაც ცუდად ვარ, 3 წამალი დავლიე დღესა, მარა ეგ არაფერი. მეძინება ეხა საოცრად, ხო მართლა მილანში ვიყავი, ულამაზესობაა კაი 6 დღე კი გამოვჭიმე დასვენება, კარგია, მიყვას ხმაურიანი დ. ხალხით სავსე ქუჩები და გემოვნებიანი ხალხი. ხოდა მერე ისევ დავუბრუნდი ჩემს მშვიდ გერმანიას, კვირის განმავლოაშია ეს მშვიდი თორე, პარასკევი-შაბათი ვუივუივუი :)))

ხოდა ვსო, მეხუჭება თვალები. ვინც იძინებთ ტკბილი ძილი თქვენც! ^^ 

პ.ს ხოდა მაინც შარშანდელი 20 თებერვაი მინდა! არა მართლა, ეხა ყველაზე მეტად

კიწი

and who i am (2) ?

What is coming is better than what is gone.

მე ვარ – ქეთა.

მოვიაზრები - გოგოდ, რომელიც თითქმის უკვე ერთი თვეა გერმანიაში წავიდა.
ბავშვობაში ვიყავი – უცელქესი და უამრავ კითხვას ვსვამდი. 
ახლა ვარ – პრინციპში დაბნეული :)
ადრე მეგონა რომ – ყველაფერი ბევრად მარტივი იყო...
ახლა ვფიქრობ რომ – რაღაც ახალი ეტაპი დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში და დროს მაქსიმალურად უნდა მოვუფრთხილდე.
არასდროს – არის გვიან რაღაც შეცვალო საკუთარ ცხოვრებაშI, თუნდაც ის რაც 5 წუთის წინ იყავი.
ყოველთვის - ვცდილობ დავეხმარო ხალხს და დავაფასო ის რაც მაქვს და მილიარდი მადლობა გადავიხადო ჩემთვის ამისგამო.
ჩემთვის სულ ერთია – სხვების პირადი ცხოვრება, მთავარია ვინს გიყვარს ყველა ბედნიერი იყოს, ვის გვერდით რამნიშვნელობააქვს.
ჩემი დილა იწყება - საბნის თავზე გადაფარებით და ტელეფონის ხელში აღებით (სამხუხაროდ))
ძალიან მიჭირს – საყვარელ ხალხთან განშორება.
ვნანობ – ბევრს არაფერს, მაგრამ რასაც ვნანობ ალბათ მთელი გულით.
ვერასდროს ვპატიობ – ძალიან ბევრს ვპატიობ ადამიანებს, ძალიან ბევრს. ერთ დღესაც აღმოჩნდებახოლმე რომ დაგროვდა ერთად ეს ბევრი - და მერე ვერაფერს ვეღარ ვპატიობ... 
მენატრება – წარმოიდგინეთ და თბილისი, თავისი ყველაფრით.
ყველაზე დიდი დანაკარგი – არვიცი, იმედია ამ კითხვაზე პასუხი დიდხანს, ძალიან დიდხანს არ მექნება... 
ყველაზე ძვირფასი შენაძენი – ჩემი მეგობრები.
არ მინდა მახსოვდეს – ხანდახან ვფიქრობ რო აი ეს ან აი ის რო არ მახსოვდეს უფრო მარტივი იქნებოდა მეთქი, მაგრამ ყველაფერი მინდა მახსოვდეს!!

23:52

ეგრეა რა! სულ ვამბობდი და ვამბობ, ვინც მიდის იმისთვის ბევრად ძნელია-მეთქი!!! 

ფორთოხლის გოგონას!

საერთოდ ერთი ძალიან სულელური ჩვევა მაქვს, ადამიანებს გაცნობისას ფეხსაცმელბზე და კბილებზე ვაკვირდები, წარმოიდგინე როგორია, ელაპარაკები 2 წუთის წინ გაცნობილ ადამიანს და ის ამ დროს პირში მოშტერებული გიყურებს...))) 

თამუნას დაბადების დღე იყო, ეს გოგო 'ბატიკებით' და ზედ ჩამოცმული გამაშებით დამამახსოვრდა, კიდე საყვარელი ღიმილით, ისე ბატინკები ჩემი სისუსტეა... ამ კონკრეტული დღიდან მასთან მეტი მოგონება არ მაკავშირებს, მგონი თავიდან გვერდით მეჯდა, მერე აღარ ვიცი.

ცოტახნის მერე წავიდა, შორს, თბილისიდან შორს, როგორც თვითონ ამბობს ოკეანის იქეთ, მესმოდახოლმე ჩემს მეგობრებს როგორ ენატრებოდათ... 

ჩვენთვის ყველაფერი მაუსზე თითის დაწკაპუნებით დაიწყო, რაც ჩვენს საუკუნეში სავარაუდოდ ხშირად ხდება. მოკლედ მარტივად და გასაგებ ენაზე რომ ვთქვა "ფეისბუქზე დავმეგობრდით". ვგიჟდები "ქოვერებზე" ყოველთვის ძალიან საინტერესო "ქოვერები" ჰქონდა და თან რაც ჩემთვის მთავარი იყო წერდა, წერდა თავისთვის "ამერიკულ ზღაპრებს" და მეც მოუთმენლად ველოდი-ხოლმე მისი პოსტების გამოჩენას...

მოვიდა ზაფხულიც. შესაბამისად სიონის დროც მოვიდა, მერე ნაწნავი გავუკეთე, კარგად მახსოვს, თან ვჭორაობდით და მოგეხსენებათ როცა ზაფხულია და როცა ზაგარი გაქვს ყველაფერი კიდევ უფრო ბევრად მაგარი გეჩვენება...

აქ რო წამოვედი, მითხრა, შენი "გაცილებიდან" რო გამოვედი ბევრი ვიტირე და ტაქსისტი გაგიჟდაო, ალბათ ზუსტად იცოდა საკუთარი გამოცდილებიდან ერთი წლის მერე რასაც ვგრძნობდი, როცა უბრალოდ ადგომა და ყველაფრის დატოვება მომიხდა... 

ეხა აქ ვარ, თითქმის მთელი თვეა აქ ვარ და ყოველთვის გრძნობდა როცა საჭირო იყო მოეწერა, მე სუ "მეშინია" ადამიანებისთვის პირველი მიწერა, ჩემ

პრობლემებზე ლაპარაკი, მგონია რო თავსმოვაბეზრებ ხოლმე, მარა ასჯერ რო ერთნაირად იფიქრებთ მერე ხვდები რომ დროა სისულელეებზე ფიქრს მორჩე. 

ვგიჟდები პოზიტიურ ხალხზე... ვგიჟდები ადამიანებზე რომელთაც დადებითი ენერგიის გაცვლა შეუძლიათ და ფირობენ რომ "happiness is only real, when shared " და კდევ ბითლსების ხათრით ფიქრობენ ხადახან იმასაც, რომ "happiness is a warm gun" ეს გოგო კი ზუსტად ასეთია! 

პ.ს მადლობა მელ, ძალიან დიდი ხანია მინდოდა ამის დაწერა, ჯერ ეხლა მივხვდი რომ აქ დიდი ხნით ვარ, რაღაცნაირად ვიყავი "tumbler"-ზეც კი არ შევდიოდი, წარმოგიდგენია?!)) მართლა ძალიან დიდი მადლობა ამდენი პოზიტივისთვის, თან ყველაზე საჭირო მომენტებში...

მახარებ, გკოცნი 

მომავალ წაკითხვამდე, 

კიწი 

პ.ს.ს ეს პოსტი მატარებელში დაგიწერე, სანამ შენს ახალ პოსტს წავიკითხავდი :)) 

ჰმ.

გაქანებული PMS მაქვ, ვატყობ. გრეის ანატომიაზე მეტირება :))) ეგაა პირველი ნიშანი. აცივდა აქ, ძალიან აცივდა თან, ჩემს მამიდაშვილს ველაპარაკე დღეს და თბილისში ისეთი კარგიამინდებიაო... მომინდა. საერთოდ რაც აქ ვარ სულ მინდება თბილისში. 8-ში ჩამოვედი, თებერვალში ჩავალ 1 კვირა და მერე აგვისტომდე ისევ აქ ვიქნები. შერეული გრძნობები მაქვს, ვიცი რომ მინდოდა აქ და მაგიტომ

წამოვედი, სულ მინდოდა და სულ მეფიქრებოდა. რისთვისაც ჩამოვედი ეგეც ვიცი, იმედია დავლაგდები ნელ-ნელა... მარა ნოსტალგია, თანაც 2 კვირის მერე ცუდი რაღაც ყოფილა :)) იმედია 29-იდან რომ დავიწყებ კურსებს მერე გამივლის შედარებით. არ შემიძლია ბევრ ხალხთანკონტაქტის გარეშე და რაგავაკეთო, თან ეს ამინდებიც რომ ერთვის, კოშმარია. ისე მეძინებოდა წეღან, მაგრამ

ავდექი, ბავშვი გამოვიყვანე ბაღიდან და ბებიასთან მოვედით ეხა, რატო ამბობენ რომ

"ევროპაში ოჯახური ურთიერთობები აკლიათ" მართლა ვერ ვხვდები, კიდე ათას სისულელეს ამბობენ, რომგერმანელები ცივები არიან, ცუდები, არადა საერთოდ არაა ეგრე. თავზე გყვება ყველა. შარშანაც ეგრე იყო. ზოგი ამბობს სამხრეთშია ეგრეო, ზემოთ არაო... არვიცი მოკლედ, საბოლოო ჯამში მაინც კარგია აქ, მაგრამ

მინდა უკეთესი იყოს! 

წავედი ახლა ჩემი ყავა დავლიო, 

მომავალ წაკითხვამდე

კიწი 

როცა სიტყვები უბრალოდ ზედმეტია!!

ძვირფასო კიწი:) 

შენ ხარ ულამაზესი გოგო, და როგორც ჩემი საყვარელი ამერიკელები იტყოდნენ- you are beautiful inside and out. ეს  ინგლისურად იმიტომ, რომ აქ ამას ხშირად არ მეუბნებიან, ამერიკაში კიდე ამ კომპლიმენტს ვიღებდი- და ჩემთვის ძალიან განსაკუთრებულია. 

ისეთ რაღაცეებს როგორ წერ რომლებსაც მე ვფიქრობ? რაღაც ოქროს ძაფების ამბავი ურევია:)) 

შენ გეყოლება უკარგესი ქმარი, ბედნიერი ოჯახი, დიდი ოჯახური საუხმეებით და ვახშმებით და სულ იბრჭყვიალებ და იბზრიალებ - იმიტომ რომ რაც გინდა, ყოველთვის ის გამოდის, ადრე თუ გვიან:) ხოდა გჯეროდეს ❤

მანამდე კიდე, გადავწყვიტე წერილები მოგწერო. შენ მისამართს მეტყვი, მე ფოსტით წერილებს გამოგიგზავნი და მო ვყვე ბით ამბებს! რას ფიქრობ?:) 

p.S ყველაზე გახარებული ვარ! ყველაზე მეტად მეზარებოდა ახლა ჩაცმა და გარეთ გასცლა, მაგრამ

ზუსტად ესეთი რაღაცებისთვის ღირს ცხოვრება!!

P.S.S ღმერთო რით დავიმსახურე ასეთი კარგი მეგობრები?! მადლობა!.. 

უუხ!

აი იცი როგორი ქვეყანაა? სულ რომ

ვვოცნებობდი, სადღაც წიგნებში მქონდა წაკითხული და ფილმებში ნანახი. აი იცი როგორი ატმოსფეროა სახლში? სულ რომ

მინდოდა და სულ რომ

მაკლდა, მე დედას მამას და ჩემ ძმას ერთად რო გვესაუზმა, საშა ისეთი კარგი ქმარია (საშა არის ჩემი აქაური მამიკო), ძალიან კარგი, ყველაფერში ეხმარება, დღეს შაბათია და საუზმეს თვითონ გვიკეთებს. სულ მეშინია ოჯახის შექმნის, სულ. კაცებს რო გონიათ მარტო ქალებს ევალებათ სახლში ყველაფერი "აქეთ" ძირითადად არაა ეგრე.
იმდენად გააზრებულად და გააზრებულ ასაკში ქმნიან

ოჯახებს (ნუ ძირითადად) რომ იციან რაც უნდათ. უმეტეს შემთხვევებზე მაქვს საუბარი, თორე გულით მჯერა, რომ

ჩვენთანაც არიან ეგეთი ბიჭები, ოჯახის შექმნისას ზუსტად რომიციან საქმე თანაბრად უნდა იყოს გადანაწილებული, და მთავარი რაარის იცი?

უნდა უნდოდეს ეს ადამიანს, საკუთარი სახლისთვის, ბავშვებისთვის ბევრი რამის გაკეთება, რაღა საჭიოროა ამდროს მითითება და ძალდატანება ვერ ვხვდები. გუშინ ჩემ ძმას ველაპარაკე, ვიბერში, რას შვებიო? მეთქი რავიცი ბავშვები ველოსიპედით დამყავს ბაღში-მეთქი :) აუ რა მაგარია აქ რო სკოლაში ველოთი მიხვიდე დაიწყებენ იიი ველოსიპედით მოვიდაო...

მე მჯერა რო ვიცვლებით, ჩვენი ხალხი იცვლება, რაღაცუკეთესობისკენ, გარდამტეხი ეტაპი გვაქვს ახლა ცნობიერებაში ესე მგონია და მინდა მჯეროდეს რო ეგრეა!! მართლა ეგრეა, გენდერულ თანასწორობაზე რო გაიგიჟებენ ხოლმე თავებს, იმას კი არ ნიშნავს მაინცდამაინც რომ ქალი კაცია, არანაირად, ორივეს თავისი ადგილი უნდა ეჭიროს ურთიერთობაში რო რაღაც ბალანსი არ დაირღვეს, მაგრამ

ზუსტად ამაზეა საუბარი ჩემთვის რაც ზემოთ მოვყევი.

რატო დავწერე ეს მაინცდამაინც ახლა?:) ერთ ჩემს მეგობარს ქორწილი აქვს დღეს (ბიჭს), მეორეს ვეკითხები რო ფოტოგრაფი ვინ ყავსთქო და რანაირად ეცოდინებაო?! კითხემეთქი, კითხა, არ იცოდა, საცოლეს კიდე ეძინა :))
ნუ რო ვერ გავიგე ეგ არაფერი, მაგრამ აი რატო რატო რატო?? შენი ქორწილი არაა? თუ მარტო გოგოსია? რატო არ უნდა იცოდე?! ვმწარდებიხოლმე ეგეთ რაღაცებზე დ. რაგავაკეთო, ძალიან არ მინდა მომავალში ჩემი ქმარი (ჯერ  არ მინდა მადლობა:)) ეგეთი იყოს, იმენა "დევიგრუზები" და რამე ))) 

წავედი წავედი ეხა

ვაფრენ, ვიცი 

კიწი

Alles ist OK.

ვზივარ პარკში მარტო და ლუდს ვსვამ(ზუსტად ამ ადგილას, ფოტოზე რასაც ხედავთ) ჰო ნამდვილად გასაღები სახლში დამრჩა და ტელეფონი მიჯდება, მგონია ისევ თბილისში ვარ, გუშინ ჩემს აქაურ დედიკოს მობრძანდი-მეთქი ვუთხარი ქართულად კარზე რო დამიკაკუნა :))) მერე კი მოვკვდი სიცილით, მაგრამ

კარგი დროსი იყო.

ვზივარ დ. ვფიქრობ, ხო აქ ვარ, გავბედე დამეტოვებინა ყველა და ყველაფერი, შევძელი, თუმცა ბევრისთვის დიდი შეძლება არ უნდა ალბათ, მართლა არვიცი. იცი როგორი ჰავაა აქ? ფანტასტიური, მე რომმიყვარს, ხალხიც სულ რომ იღიმიან. ჩემი ვიზის გასაფრძელებლად რო ვიყავით მე და მაიკი (გოგოა მაიკი, ევრო-ტური არ გაქვთ ნანახი?) ერთი პუტკუნა ქალი იყო, საქართველოში როცა ვინმე მსგავსად გემსახურება დისკომფორტს არ გრძნობ, შეიძლწბა ითქვას ზედმეტად ნორმალურადაც დაგვხვდა, მაიკი კიდე მთელი ორი დღე იძახდა, რას ჯაჯღანებდა არ ამომდის თავიდანო, თან დააყოლა ვინც მარტომიდის საწყალი, ალბათ იმათ როგორ ელაპარაკებაო. 

ბავშვებს ასწავლის რომ ცხოვრება ბევრად მარტივია როცა იცინი, როცა ეცემი და არ ტირი, როცა რაღაცას წყნარად ამბობ. მართალია, არჩევანი ჩვენზეა, სიტუაციას მაინც ვერ აუვლი გვერდს, თუნდაც იმას რომ

აქ ვარ და მგონია ცოტახანში მონატრებისგან დავიტანჯები, ეს ხო ასეა, მაგრამ არჩევანი ჩემზეა როგორ შწვხედავ, როგორ გადავლახავ, ძალოან

მინდა ყოველთვის პოზიტიური ვიყო, გამომდის მეტ-ნაკლებად კიდეც, მაგრამ ხანდახან სადღაც გულის კუნჭულში შემიჩნდებახოლმე პატარა ჭია და მეუბნება რო ძალიან რთულია ბედნიერი იყო, რომ არაფერი გამომივა, რომ აქ ტყუილად წამოვედი და ჩემი მოზნებისთვის ბრძოლა არ შემიძლია, ვცდილობხოლმე არ მოვუსმინო, ვცდილობ, მაგრამ როცა არგამომდის... ოჰ როცა არ გამომდის, როგორ ვგრძნობხოლმე თავს მაგისი თქმა საშინლად არ მინდა...

დღეს მეკითხება პატარა :))) ოხ-ს რო ამბობ რას ნიშნავსო, ან რატო ამბობო?! 

ისეთი საყვარლები არიან სულ გინდა რო მოეფერო და ეთამაშო.

დღეს ვისვენებ, პირველად გავედი მარტო ქალაქში, ძალიან კარგია, მაგრამ ყოველთვის გინდა გვერდით ვიღაც ვინც ამას გაიზიარებს, მართლა ეგრეა, მართალია

ვზივარ ეხაც მდინარე "ნეკარ"-ის პირას და ლუდს ვსვამ, თან ვფიქტობ

ეჰ, ნეტავ ჩემი მეგობრები აქ მყავდეს... 

აუუუ კაი რაა ... ახლა ჩაიარა სადღაც 70 წლამდე წყვილმა და ხელი ქონდათ ერთმანეთისთვის ჩაკიდებული, მეც მინდა 70 წლის ასაკში ეგრე მიყვარდეს, ყველაზე მეტად მინდა :(

Oh La La

Hallo, გერმანიიდან სალამი!:)) მინდოდა რაღაცის დაწერა, მაგრამ

იმდენად ბევრი ემოცია მაქვს ერთად სათქმელს ვერ ვუყრი თავს. კარგია აქაც, იმედია ესე გაგრძელდება. 8-ში ჩამოვედი, ვიფრინე ფანტასტიურად, მეძინა კიდეც, რაც აქ ვარ ლუდი არ დამილევია :))) ბავშვებთან რო ვარ მაგისი ბრალია ალბათ, ეხა დავლევ ცოტახანში და გრეის ვუყურებ :> 

ამ დროისათვის  das ist alles!)) 

ესეც ჩემი ოთახი, მომწონს მართლაც რომ

მომავალ წაკითხვამდე

კიწი

Can't believe...

დარჩა 16 დღე... 

Scheisse!!!

დღეს სიონიდან ჩამოვედი. ყველაზე მოწყენილებში დამთაგეთ. არა ჩამოსვლის გამო არა, ისე. გამიხარდა თბილისი. 

ესეთ ხასიათებზე პმს რო დამეწყება ვუი ვუი ვუი 

წინასწარ არ მინდა ფიქრი. წავედი ეხა წავედი, არც ვიცი რას ვიზამ.

გკოცნით 

კიწი

პ.ს ალბათ მსგავსი მოწყენილი პოსტი ჩემს ბლოგზე არ მოიპოვება

და აი ისიც! #23

ესეც ჩემი მესამე ტორწიკი, გამახარეს ძალიან ჩემმა მეგობრებმა.
ჰმმ, როგორი გრძნობაა 23-ის რო ხდები? თან უჩვეულო ამპლუაშ რომელსაც "სინგლ" ქვია :) არვიცი, ჩვეულებრივი, მთელი დაბ.დღე მოწყენილი ვიყავი თუმცა ვცდილობდი არ შემემჩნია, ახლაც ვერ ვიტყვი რომ კარგად ვარ-მეთქქი და კიდევ ალბათ რაღაც დრო დასჭირდება მაგის თქმას. არ არის მარტივი, არა ნამდვილად არ არის... უბრალოდ ალბათ ხდება ისე რომ ადამიანს რაღაცების გადატანა და საკუთარ თავზე პასუხისმგებლობის აღება გიწევს, მიუხედავად მომავლის შიშისა... :) 3 ტორტი ჩავაქრე ჩემს დღეზე,

it's over! -_-

yes. we're over...

5 წელი, 3 თვე და 25 დღე.

სამწუხაროა.

მაგრამ როგორაა? რაც არ გვკლავს გვაძლიერებსო? :)

ვსო კ ლუჩშემუ, ნაძეუ'ს...

წინა 3 წელი, 1 თვე და 17 დღე იყო...

იმედია მესამედაც არ მომიწევს მსგავსი რამის დაწერა,

ძალიან არ მინდა, აი უძალიანესად...

It's Simple!!!!

ვერვიფიქრებამსათაურებსდარავქნა?!

პირველი პოსტი სამსახურიდან... მიუხედავად იმისა, რომ მე-3 თვეა რაც ვმუშაობ (და ჰო, რა მალე გადის დრო) რაღაც არ დამიწერია მემგონი, ტელევიზიაშ დავიწყე მუშაობა. კარგია კი, უბრალოდ როგორც ყველა ტელევიზია აქაც ქაოტური სიტუაციაა, ნუ რათქმაუნდა როგორც ყველგან არც აქ იციან რო ბლოგი მაქვს :)) რატოა ესეთი კონფიდენციალური ეს ინფო კაცმა არ იცის მამენტ :დ მარა იყოს მაინც, ასე წყრაად ვარ უფრო. ჯესი ჯეის ვუსმენ ამჟამად, როგორც ყოველთვის აკუსტიკ ვერსიას ^^ ხოდა ჩეინჯის გონნა ქამე :)) ეს არაა სიმღერის ტექსტი, ისე უბრალოდ. უნიც ოვრჩი და მარტო მე და სალომემ მივიღეთ 91-ები, დალშე ძაან დავბალი ქულები დაწერეს, ჩვენს შემდეგ ყველაზე მაღალი 75 დაწერეს. ცხოვრებაში რო არ მქონია ქულაზე პრეტეზია და გართულება, აქ რაღაც პონტში (მაინცდამაინც ჩემმა უფროსმა დამირეკა ეხა და შემაწყვეტიან წერა:)), გამიტყდასავით იმდენი ვიწვალე და თავი ვაკალი მარა მაინც A-ა და დამიფასდა შრომა და რამე-რუმე :)) უი ხო აქ მარკეტინგშ ვარ ესლი ინწირესნა, დალშე ყველაფერი პა წიხონკუ რა ))))))) ხან ისე, ხან ასე :)) ნუ საერთოჯამშ არამიშავს და კარგად ვარ, შეიძლება ასეც ითქვას. უკეთესადაც ვყოფილვარ და უარესადაც :)) სულ შეიძება მაგთი მწერდეს რო თქვენი ავანსი იწურებაო?!!! არვიცი რა, არადა სუ ვრთავ. წავედი ეხა მივხედო საქმეებსა ჩემსა.
ჰაიმეე ყველაზე მე რატო ვღელავ და რატო მადარდებს მეშლება ნერვი :)) მარა რას ვიზამთ

პოსტი დილის 9 საათიდან (გამოცდამდე)

 მეც მინდა ძალიან ბედნიერი ვიყო, ძალიან თუარა უბრალოდ ბედნიერი მაინც... ცოტათი ბედნიერი მაინც, ჩავკიდებდი ვინმეს ხელს და ვივლიდი ქუჩებში უსასრულოდ. მეცოდინებოდა რომმეც ბედნიერი ვარ, არა ვიგრძნობდი! და იმასაც მივხვდებოდი რო ადამიანები ზრუნვას აფასებენ, ალბათ იმასაც მივხვდებოდი რომ ვიღაცისთვის ბევრს ვნიშნავ და იქნებ სულაც თბილად დაბანაკება მომნდომებოდა, არც არსად გაფრენქ, არც არსად წასვლა, დიდი ძალააქვს ბედნიერებას:) მაგრამ ამჯერად
>>

პ.ს ხანდახან მეც გამამხნევეთ ვინმემ, არ მეწყინება, მართლა :)

?!

ისმის კითხვა, ამდენი სირი და კრეტინი რატოა ჩემს გარშემო, რატო? რატო? რატო?!))) 

ეჰ

ამჯერად...

და რა მაქვს სათქმელი? ღამის პირველი საათია და ყველაფერი გეეენიალურადაა! სამოსელი 1-ელი ვისაც აქვს წაითხული მიხვდება, როგორ გენიალურობაშიცაა საქმე. ხვალ მაქვს დიპლომის პრე-დაცვა, მარტო 4 ბავშვი ვართ ვისაც დამთავრებული გვაქს სადიპლომო, მე მადლობებიც მივიღე, ამითი ამაყი ვარ ^^ ესეთი კარგი და საინტერესო თემა დიდი ხანია არ წამიკითხავსო, მითხრა ლექტორმა, უუ თან როგორმა ლექტორმა!;)) ხოდა ვნერვიულობ ცოტას მგონი, რაღაცნაირად მინდა რო კარგად გამოვიყურებოდე ხვალ, და როცა ეგ ყველაზე მეტად მინდა მაშინ არ გამომდისხოლმე, ასე მგონია :)) ვიფიქრე ჩემ

შემაწუხა! ))

იცი რისი "მეშინია" და რას ვფირობ-ხოლმე? აი ადამიანები რომ იცვლებიან... აი რაღაცნაირად იცვლებიან უცბად, მშვიდად, თავისთვის, შენგანდამოუკიდებლად. შენთვის ძალიან ახლობელი ადამიანები, იცვლიან დამოკიდებულებებს, ფიქრებს, მანერებს, ჩვევებს, "საჭორაო" თემებს, იცვლიან ალბათ ისე, თვითონაც ვერ ხვდებიან. როგორ არ მიყვარსხოლმე ეგ გრძნობა, რაღაცნაირად სიცარიელეს რო გიტოვებს მუცელშ და მაგ სიცარიელის შევსება მარტო იმათ რო შეუძლიათ. იცვლებიან, ცვლილებები თითქმის ყოველთვის კარგია, თუმცა ასეთი ცვლილება კარგს რიცხვში არ შედის... ეხა ვფიქრობ, მე აი ესე ყველას მიმართ თუ მეცვლება ერთიანად დამოკიდებულებები?:) არვიცი, ალბათ არა, ან უბრალოდ მე მგონია რო არა. ხანდახან ვფიქრობ რო ზოგადად ადამიანები ძალიან მიყვარს, ზედმეტადაც. ყველაზე მე შემტკივახოლმე გული და მერე მაგაზე 'ნერვები მეშლება'
კიდე ბევრი რამე იყო რისი თქმაც მინდოდა, მაგრამ, როგორც ყოველთვის 'ფეისბუქმა' გამაწყვეტინა აზრი, ოხხ! ეს სოციალური მედია:)))
წავედი, წავედი

მომავალ წაკითხვამდე, კიწი.

გაზაფხულის მეორე თვეც დადგაო... :)

ცოტ-ცოტა ყველაფერი ერთად ალბათ...
დავიღალე, მარა რაღაც დიპლომის წერის "ხოდზე" კი მოვედი (აქ დავაკაკუნოთ 3-ჯერ))
მინდა და სვე ნე ბა! დავიღალე და უკვე მგონია რო ვეღარ მოვრჩები ამის წერას ვერასოდეს, გადასასწორებელი მაქვს მილიარდი რაღაც, მაგრამ არაუშავს.
წავედი, გავაგრძელე, ისე შემოვიხედე ^^
წარმატებები მე :3
კიწი

Day 15 — The person you miss the most

უცებ ძალიან მომენატრე, ეგრეა ალბათ რო ვიცით რო ცუდ ხასიათზეა ჩვენი საყვარელი მეგობარი, თან როცა მსოფლიო მეგობარია გინდა გვერდით ედგე და მაგისი ხელი გეჭიროს.
არვიცი წაიკითხავ თუ არა ამას საერთოდ, არც ის ვიცი გამოვაქვეყნებ თუ არა და არც ის ვიცი კიდე რა უნდა

მოგწერო. 

გწერს ის გოგო რომელსაც წერილების წერა უყვარს ძალიან, თუმცა არ გამოსდია. მგონი არ გამოსდის... მინდა რობედნიერი ადამიანი იყო, ყველაზე ყველაზე ბედნიერი... სწორედ ამიტოა ალბათ რო ჩემი მეთხუთმეტე წერილი შენ

მოგეძღვნა:)) რანაირად ჟღერს მოგეძღვნა?!)) ვერანდაზე ჩვენი გათენებამდე ჭორაობები გამახსენდა, ზაფხული იყო, არ ციოდა და მაინც რა გვენაღვლებოდა, პრინციპში არც არაფერი. მე მაინც ადრე ვიღვიძებდი, ტბაზე წასასვლელად - შენ კიდე ახერხებდი გამოძინებას. 

არა, პირველად რო გნახე მართლა არ მიფიქრია ჩემთვის საუკეთესო მეგობარი თუ გახდებოდი, ალბათ არც შენ გიფიქრია, არვიცი. 

ნეტა წერილი თუ მოუწერიათ შენთვის?)) უჰ, კი მე ხო მოგწერე, 'პროსპეროდან' და წიგნს ხო 'მივაბი' რო იცოდე როგორ მიჭირს ამ კლავიატურაზე წერა... მარა მსოფლიომ

იცის!! და ეგ მე ვიცი. 

იცი როგორაა? როცა რაღაცას ყვები თავისუფლდები და ისვენებ, მართლა თავისუფლდები. ნუ შედარებით. მინდა რო მაგ შენი გათავისუფლების საშუალება მე ვიყო. რაღაც რო გაწუხებს მითხრახოლმე. ძალიან ძნელია დაწყება ვიცი, მეც ძალიან გამიჭირდა მომეწერა.
ფბ-ზე რო დამასინე და არ მპასუხობ ეხა შენი არაკარქი ხასიათის გამო გგონია ვერ შევამჩნიე?;)) სვავის თვალი ხო იცო შენ არა?! კი იცი, იცი.

ბედნიერი ვარ ჩემს ცხოვრებაში შენნაირი ადამიანი რომ მყავს!
(რაც ვიზრდები მგონი წერისუნარს ვკარგავ, მაგრად მიტყდება... )))მარა რას ვიზამთ. მინდა რო შენს პრობლემებზე ცოტახანში გაგეღიმოს და ვიცი ესეც იქნება:) ძალიან ძლიერი ადამიანი ხარ, ვგრძნობ, მართლა(ი)... ეგეთ რაღაცებში არ ვცდები-ხოლმე. ძალიან კარგი ხარ და კეთილი, კიდე ისეთი პატარა დეტალებს რო

იმახსოვრებს და ყურადღებას აქცევს. მიხარიახოლმე. მართლამიხარია, ისეთ რაღაცას შეამჩნევ ხანდახან ანისეთ რამეზე მეტყვი რაღაცას რო მგონია საერთოდ ვერ ამჩნევს ვერავინ.
ააა ახლა დაძინება გინდა?! მოუწერია პასუხი ბატონმელას, და მართლა, - ხო მელია ეკითხება?)) ყველაზე მეტად მინდა რო ბედნიერს გხედავდე, დამშვიდებულს, ისეთს როგორ დავემდურო ბედს-ის მღერის ხასიაღზე რო იყო ხოლმე სულ, მართლი...
ბევრი შეცდომა მექნწბა ასოებში ხო ვიცი და არ დამცინო ეხა შენებურად )) აჰა, აქაც მქონდა და გამოვასწორე.:)) უბრალოდმინდა იცოდე რომ

ღამე 18 მარტისა :))

არ შეიძლება რომ ყველაფერი კარგად იყოს და ყველა არ მიშლიდეს ნერვებს?! წინა პოსტი, პოსტი რა ფოტო, არ გამოუქვწყნებია და ეხა ვნახე დრაფთებში. ვეჭიდავები ამ

დიპლომს თავისი ხელმძღვანელებიანად და ვარ რა :) იმდღეს მამიკო წამეხმარა რაღაცებში. რა კარგია თურმეროცა გეხმარებიან უნივერსიტეტთან ან სკოლასთან დაკავშირებულ საკითხებში. კარგი შეგრძნწბა ყოფილა უდაოდ. როცა ვინმე რამეში გეხმარება და ზრუნავს შენზე. მე პირიქით ვარ ძირითადად. ჩემი მეგობრების მიმართაც. ჩაიცვი გაცივდები, ტროტუარზე ამოდი, მლდი საჭმელი გაგიკეთო :))) და ა.შ და შენზე რო ზრუნავენ ეგეც კარგიიქნება ალბათ :)) მოკლედ რჩევები.ჯი ხანდახან ალბათ წუხდებიან

ადამიანწბი ზედმწტი ზრუნვით და ყურადღებით. არა აშკარად ეგრეა. მარა ალბათ მიჩვეულებიც არიან. არვიცი. მარა ერთი კონვერსეიშანიმარწმუნებს ეხა რო უნდა გაეშვა ხალხზე ზრუნვას და რაღაც რჩევების მიცემას. ნუ თუ ძალიანნახლობელი არაა ადამიანი ჩემი ნებით არც ვაძლევ რამე რჩევას და თუ ძალიან

ახლობელია მაგ შემთხვევაშიც იშვიათად, თუარ მკითხეს... რჩევებით ზრუნვაზე არ მაქვს ლაპარაკი. მოკლედ ვათევერ. რისი თქმა

მინდოდა არც ვიცი, მაგრამ

ჩემს

ხასიათს რო მოუხდება აქაურობა მსოფლიომ

იცის. ეს სიმღერიდანაა, მაგრამ

გაასწორა :))

That's all

გამარჯობა მისტერ ჯონსონ!

არა, მე ლაურა არ ვარ. გოგო ვარ როელიც ძალიან დაღლილია. რომელსაც რაღაც აუტანელი ვირუსი შეხვდა 20 თებერვალს და რომელსაც წეღან ბოლო გაზომვისას ქონდა ბოლო 5 დღის მანძლზე წესიერი სიცხე )) ეგრეა. კიდე ის გოგო ვარ რომელიც დიდად კარგად ვერ გრძნობს თავს, მაგალითად აი ასე :) და რომელსაც სადიპლომოს ბოლო 11 გვერდის დაწერა სიკვდილამდე ეზარება, იმიტო რო ფიზიკურად მასალა არ აქვს და კიდე იმიტო რო მწამებელი ხელმძღვანელი ყავს, ვერ წავუვალ მაგ ფაქტს, კი ვამბობ არა მეთქი, მაგრამ - რა ალა, ალა? ))

ერთი რაც მართობსხოლმე ეგ ჩემი მეგობრები და თამბლერია ^^

არ შემიძლია არც-ერთის გარეშე

ეხა კიდე წარმატება მისურვეთ :> 

მომავალ წაკითხვამე. იმედია მანამდე მოშორებული მექნება მთავარი სადარდებელი და სმაილების წერის სურვილიც მექნება.

კიწი

იდგა თებერვალი...

წეღან ვკითხულობდი ერთ საყვარელ ბლოგს, პოსტსაც, რატომღაც ახალი პოსტი მეგონა (3 წლის წინ მინახავს არადა) უცებ აღმოვაჩინე ჩემი დაწერილი კომენტარი და ვიფიქრე, ვა ვიღაცა რა ჯიგარია-მეთქი :)) და მე არ აღმოვჩნდი?! :)) დღეს კარგი საღამო იყო, მე და მამიმ ვიჭორავეთ ბევრი რაღაც-რუღაცებზე. ეგ კააი ნასვამი თუა მაშინ თუ დაითანხმებ შედარებით ბევრ საუბარზე, თორე ისე რა მოგახსენო. იშვიათად ვიცი ადამიანები

სულ ტყუილია რო თმას როცა იჭრი შენი ცუდი ხასიათები თან მიაქვსო, ხო დღეს შევიჭერი თმა

და არსადაც არ წაიღო... 

exams is OVER!!!

დონატი არაა )) იეაჰ :)) ასწორებს მაგრად დღეს ჩავაბარე ბოლო გამოცდა ლოჯისტიკა, მარტო ეს გვქონდა წერით, არადა ყველაფერი ზეპირად მაქ ხოლმე ფინალურები, ხოდა 84 მივიღე და ამ დიპლომის პონტში იისეთი დაღლილი ვარ რო ერვეცე, ძალიან, ქართულად არაა დიდად მასალები, დიდად კიარა არაა, შეშა არაა, შეშა არაა და არც მასალა არაა :)) სუ გავაფრინე, ვიცი, დევიღალე და რაგავალკეთო. რაღაც "50 გრეის ელფეწრის" საუნდთრექებს რატო ვუსმენ? არადა კი გაასწორა მამენტ მარა მაინც :დ მოვედი დღეს მამიკოსთან, ვიყიდე 1 ქილა ლუდი, ნეტა 2 მეყიდა, წყალი მაინც არაა, რა დებილობა, უწყლობას მირჩევნია უშუქობაც და უგაზობაც)) არა რა ქვეყანაში ვცხოვრობთ, ეგეთი რაღაცები რომ გაქვს არჩევაზე. სიყვარულის 40 წესის კითხვა დავიწყე და ჯერ ვერ ჩამოვყალიბდი მომწონს თუ არა, თითქოს ძაან ჩვეულებრივი წიგნია არადა მსოფლიო კი აღაფრთოვანა, დღეს მინდა კარგად დასვენება, კაი ფილმი, სხვათაშორის crazy, stupid love არ მაქვს ნანახი, რანაირად არ ვიცი მარა ჰა )) და შავხედავ რა მაგას ალბათ, წავედი ეხა, მალე დიპლომის სეზონიც მორჩენილიყოს, წარმატებები მე :ს
კიწი

ორიათასთხუთმეტწელმშვიდობისა )) ^^

პირველი პოსტი ჩემი ახალი აიფონიდან :)) აქამდე ბლოგსპოტის აპლიკაციაც კი არ მქონია ტელეფონში, არვიცი რატო, ალბათ იმიტო რო ქართული შრიფტი არ მქონდა. ხოდა მამიკომ მაჩუქა 31-ში ტელეფონი, ვაფშე არ ველოდებოდი, ძველი მენატრრბა, რა უმადური ვარ)) ჩემ ძმას მივეცი ძვველი და ჭკუაზე არაა. დღეს ჩემი თიკოს დაბ.დღეა და კიდე ჩემი ექსის:)) აღარც მახსოვდა და წეღან გამახსენდა უცებ. რა ჩქარა გადის დრო, ამისი დედაც, ჯეკ! რაღაც ფილმი გადის ტვ-ში ჯულიეტ ბინოში თამაშობს, მამსგავსებენ ჯულიეტს მე კი ძალიან მიყვარს მარა მგონია რო არ ვგავარ)) რო იცინი გავხარო, რავიცი. ხოდა გილოცავთ ამ ახალ დაწყებულ წელსაც, პირველი დღე კი დავიწყე ტირილით და)) არადა მეგონა რა კაი წელი მოვიდამეთქი, მერე მოვიწამლე თუ რა ჯანდაბა არ ვიცი, მთელი პირველი იანვარი გული მერეოდა ))) გუშინ ვჭამე პირველად გოზინაყი, მეშინოდა მანამდე ცუდად არ გავხდე-მეთქი, ხოდა ოცნებების ასრულებას გისურვებთ ყველას! მინდა, მართლა მინდა და ჩემთვისაც იმედია ეგეთი წელი იქნება! ყველაზე ბედნიერი მაშინ ვარ როცა მე ვინც ძაან მიყვარს ისინი არიან ბედნიერები ❤️ და საერთოდაც მინდა ყველანი ბედნიერები ვიყოთ, რატომაც არა. კიდე მივხვდი რო ადამიანს რაც უფრო თავზე ყვები და რაც უფრო ცდილობ თვითონ პირიქით შვება. როგორ არ მიყვარს ადამიანების ეგ თვისება რა, არ მიყვარს და არ მესმის თან, პირიქით არ ჯობია? როცა თბილად გექცევა ადამიანი შეირგე რა, ძირითადად ეგრეა, ერთ კონკრეტულ ადამიანზე არ ვამბობ, ზოგადად ეგრეა და ძაან მწყდება გული)) მარა არაუშავს, ეგრე იმდენ რამეზე მწყდება გული და იმდენი რამე მიმაქ გულთან ახლოს რო ეგრეც არ შეიძლება, მართლა არ შეიძლება, რა შუაში იყო ეხა ესენი მარა მომინდა მეთქვა

მოკ'ლედ, 'ვათევერ' ))) წავედი ეხა, წავედი, ვიბანაო და მივხედო მერე საქმეებს

კიწი ^^