#ციფრები

არ მიყვარს ადამიანები, რომლებიც ძალიანსწრაფად ამოწურავენ-ხოლმე საკუთარ თავებს, შორიდან ძალიან საიტერესოები ჩანან, მერე მიხვალ ახლოს და... ისეთ წიგნებს მაგონებენ ყდა და აღწერა რომ აქვთ მაგარი(თუმცა მე ყიდვისას წიგნის აღწერებს არასოდეს ვკითხულობ და არცთრეილერებს ვუყურებხოლმე კინოში წასვლამდე) და აი მერე, 2-3 თავის მერე რო აღარაფერს გვანან, კიარადა ძალიან ემსგავსებიან ერთმანეთს. რაღაცნაირად მოსაწყენიახოლმე, არვიცი ახლა რამ გამახსენა, მაგრამ ასეა...

დღეს 26 ოქტომბერია, 10:22, როგორც ყოველთვის, დღესაც 08:20-ზე სამსახურში ვიყავი, წინა კვირა 08:00-ზე მოვიდოი პატიოსნად :)))) არვიცი რა მჭირდა, მაგრამ ზუსტად 1 კვირა 07:06-ზე მეღვიძებოდა, არც იქეთ, არც აქეთ, ზუსტად 07:06-ზე, ხოდა სხვა რა გზა იყო, მივდიოდი ადრე. 

რა დებილობაა, ჩემი ისედაც არცთუდიდი ხელფასიდან რაღაც სისულელეებს მაჭრიან, მაგ. გერმანიის საპენსიო ფონდის ფულს, რომელსაც დიდი ალბათობით ვერასოდეს მივიღებ, რადგან ცხოვრებას და მითუმეტეს დაბერებას ნამდვილად არ ვაპირებ გერმანიაში. 

დანარჩენს რაც შეეხება ნორმალურად ვარ, ბევრ რაღაცაზე ვფიქრობ ერთად, მაგ. იმაზე პრაქტიკის მერე რა ვქნა  და ალბათ მაგაზე ვერასოდეს ჩამოვყალიბდები, ხან სწავლა მინდა აქ, ხან თბილისი, ხან კურსები, ხან ცოტახნით კიდევ დარჩენა, მერე ისევ თბილისი მოკლედ პაჟივიომ უვიძიმ :))))

რა ძნელია მეგობარი თან რო არ გყავს, შოპინგის პაძელნიკიც კი არ მყავს ვინც მეტყვის რომელიპალტო უფრო მიხდება, შავი თუ ნაცრისფერი, თუ ვერცხლისფერზოლებიანი...

მაგრამ ეგ არაფერი, იქნება ყველაფერი! სულ მამიდაჩემი მახსენდებახოლმე, ჩემი მამიდაშვილი როგორ "მხიარულად" გაზარდა ბნელ და ცივ(პირდაპირი გაგებით) 90-იანებში. სულ ხუმრობით და სიცილით რომ - არა კაცო რადგვინდა ეს "კერასინკა" და სითბო, აი პლედი აიღე ნახე ხო ჯობია?! როცა იმისი ფულიც არ ქონდათ ხანდახან "კერასინკისთვის" ნავთი ეყიდათ. სულ ეუბნებოდა რო ყველაფერი იქნებაო და მართლაც ეგრეა, ზუსტად იგივეს მეუბნებოდა მეც ჩემი მამიდაშვილი ჩემს მოგზაურობებთან დაკავშირებით და მართლაც ეგრე იყო, სიტყვებსძალიან დიდი ძალა აქვთ, ხანდახან იმაზე დიდიც კი ვიდრე ჩვენ ვანიჭებთ... 

ხოდა მოკლედ მეგობრებო, იუმ2 გადაგვარჩენს, ესეც ისე რომ იცოდეთ, ყოველთვის ეგ მშველიმთელი ცხოვრებაა, თქვენც გირჩევთ))) 

წავედი ახლა, გავაგრძელო ისევ მუშაობა,

გკოცნით,

თქვენი კიწი