Sunday 28 November 2010

(not) alone . . .

რა ცუდია როცა ისეთი შეგრძნება გაქვსრომ თითქოს ყველამ მიგატოვა,რა ცუდია როცა გგონია 
 რომ ამაზე საშინელი პერიოდი არ ყოფილა შენს ცხოვრებაში და ვეღარ გაუძლებრა ძნელია როც ბოლომდე ვერგამოხატავ როგორც გტკივარა ძნელია როცა ჩუმად ხარ...
რა ძნელია როცა ვიღაცას გულს ტკენუბრალოდ სხვა გამოსავალს აღარ გიტოვებს და მაგიტომ 
რა ძნელია მიახვედრო და დაანახორომ არაფრობისთვის ბრძოლა არ ღირსგინდა დააჯერო რომ  თავი უნდა ასწიოსცხოვრებას თვალი გაუსწოროს და მიიღოს ისეთი როგორიც  არის და არა ისეთი როგორიც უნდა რომ იყოს...
ალბათ ძნელია იპოვო საკუთარ თავში ძალა და სირთულეებსგაუმკლავდემაგრამ ცხოვრების  
მთავარი "ხიბლიცხომ სწორედ ეს სირთულეებიაერთი მილიარდელი კაცის ამბავი მახსენდება 
 ძალიან ხშირადრომელიც 1 ზომით პარატა ფეხსაცმელს ყიდულობდარომკითხეს რატომო
 არანაირი სურვილი და პრობლემა მე არ მაქვს და რამემხო უნდა შემაწუხოსო?! ეეჰ... :)
 ეგეთებიც  ხდება?!. ალბათმაგრამ იშვიათად.
მინდა ყველამ ვიპოვოთ საკუთარ თავში ძალა და
უბრალოდ  ისე ვიცხოვროთ რომ უკან მოხედვის არ შეგვეშინდეს . .
P.S  წინა ბლოგის პოტებსაც აქეთ ვათავსებ და ერთი მთიანი ბლოგი მექნება,  თარიღებს  მივუთითებ, ეს ისე, ჩემთვის  -  Saturday, March 27, 2010 

3 comments:

  1. Kiwi, აი შენსავით ვფიქრობდი, რო ეს დამეწერა:

    ბედისწერააა
    და თუ ვიღაცას ეღიმება,
    ვიღაცას გულზე დარდი ეფინება,
    ვიღაც აღმაოჩენს, გრძნობას გამოაჩენს,
    ამ ჩვენს სამყაროში ბევრს ვერ გამოარჩევ..

    როცა იყიდება,
    გრძნობა ფეხებზე (და) იკიდება..
    როცა ვერ ამჩნევენ როგორ იყინება..
    გული, იყინება, სული იყიდება!

    ესაა ხალხო ბედნისწერა,
    ნეტავ ჩემს თავს რა ეწერა?
    დრო რომ უშნოდ გამეწელა..

    ReplyDelete
  2. მომწონს შენი ბლოგი :)

    ReplyDelete
  3. მადლობააა :–) შენი ლექსიაა? ხო შეეფერება ჩემს პოსტს :) მაგრამ გამიარა უკვე :> ძველია ეს.

    ReplyDelete