რუსეთი თავზე გვაზის და დედას გვიტყნავს, ძალიან მშვიდად თან, გული მერევა ამ ყველაფერზე.
ამასთან ერთად ბვერლინი ისე მენატრება სული მტკივა.
თავისი ვაიბით, ზაფხულზე ტბებით წასვლებით და სიხარულებით.
ჩემი ავოკადოს ხით, რომელიც შვილივით გამოვზარდე და იქ დარჩა.
არვიცი, აღარ მინდა აქ რო ვუყურებ რაც ხდება და როგორი უთავმოყვარეო ხალხის გარემოცვაში ვარ, რეგალიებით რო იწონებენ თავს და "აი იცი მე ვინ ვარ?" აი მაგეებით.
გაიკეთეთ თქვენი მიწერილი რეგალიები ტრაკში, უინტელექტო სირები.
ესე გაბრაზებული კარგახანია არ ვყოფილვარ.
თვალში გამოიხედეთ და ყურები გამოირეცხეთ, რაზეც ხმაა ამოსარები მართლა, იმაზე ამოიღეთ.
ბევრი სითბო გაეცით, ისწავლეთ, იყავით კეთილები და საკუთარი თავის განვიტარებაზე იმუშავეთ და დაიმახსოვრეთ ამის მერე აღარც დრო გექნებათ და აღარც ხალისი, ვინმეს რამე დაუმტკიცოთ.
საკუთარი თავის კამპანიით ტკბობა ისწავლეთ.
მაგაზე მნიშვნელოვანი ცოტა რამაა ამ უკიდეგანო სამყაროში.
და კი, რუსეთი ოკუპანტია და ხანდახან მგონია, რომ ამ ხალხის ტვინიდან გამომდინარე 20 კიარა 100 პროცენტით.
ვსო.
ყველაფერში გეთანხმები და შენი არ იყოს, მეც მენატრება ჩემი ქალაქი - ატლანტა, რომელიც ლამაზიც კი არაა, მაგრამ იქაური ატმოსფერო და იქაური მე მიყვარს და მენატრება. ეჰ.
ReplyDeleteნატალია <3 საყვარელო გოგო, იმედია ყველაფერი დალაგდება და ჩვენს საყვარელ ქალაქებშიც მალე წავალთ ^^
Delete