#ნაწყვეტები #წერილიდან #მადლობა

"ჩვენი მეგობრობა არ შეიძლება, ან ყველაზე კარგად შეიძლება. იმისი ახსნა მომდომებია, რომ რაღაცეები ხდებახოლმე ჩვენში, ორივეში. თავისით, ისე რომ საკუთარ თავს ვერ ვაკონტროლებთ. ვერ ვაბრალებ ამას ვერაფერს, რომ მერე დასკვნის გამოტანა შევძლო. საიდან მოდის ვერ ვხვდები: ჰაერიდან, ფოთლებიდან, მზიდან, მიწიდან, შეხებიდა, სუნთქვიდან...

მაგრამ  ერთი ის არის რომ მომოწნს რაც მემართებახოლმე და ისიც, შენ როგორც გემართება."

"არ შეიცვალო არასოდეს არაფრის და არავის გულისთვის. შენ ისეთი იშვიათი ყოფის ადამიანი ხარ, სისასტიკე იქნებოდა სამყაროსთვის შენი შეცვლა"

ცოტა რამ გარემოს შესახებ

ვზივარ ლექციაზე, ჩემთვის, ხმას არავის ვცემ. ცოტა უჩვეულო მომენატია ჩემთვის, დაჟე ცალკე მერხზე ვჯდები რომ არავინ მელაპარაკოს (ჯერ დაკვირვების რეჟიმში ვარ და მაგიტო ალბათ), რაღაცნაირად მეზარება, არადა მიყვარს ახალი ხალხის გაცნობა, ხანდახან.

ალბათ ჩემს ჯგუფელებს უინტერესოდ ვთვლი?! ეგრეც ვერ ვიტყვი, ცალსახად, ვზივარ და თორნიკეს ვუსმენ, საროჩკა აცვია, ცოტა მოუმატია კიდეც, ისე უფრო მეტს ველოდი, როგორც პროფესიონალი კარგია, როგორც ლექტორი მოიკოჭლებს, ნუ ეს ჩემი გადმოსახედიდან, სხვებს მგონი ძალიან უყვართ. მაგრამ კარგი ლექტორობა და თან პროფესიონალიზმი ძნელია ალბათ ერთად.
ნეტა მე თუ შევძლებდი?! არვიცი, მეუბნებიან-ხოლმე კარგად იცი რაღაცების ახსნაო, მარა არვიცი მართლა თუ გამომდის.

ხოდა ერთი გოგოა,დეა, ვებ-დიზაინერია და მარკეტოლოგი, ეგ მოვიდა ჩემთან და მეუბნება