ყავის სუნი მომივიდა ახლა და ყველაზე მეტად მომინდა ყავა, რა საშინელი შეგრძნებაა როცა რაც გიყვარს აკრძალული გაქვს ყველაფერი, ვერც კი წარმოიდგენთ მართლა, ვამბობხოლმე რო წყევლაამეთქი, ან კარმული წმენდათქო, ან ორივე ერთად არვიცი, თან ჩემნაირი ადამიანისთვის, რომელიც ზოგადად ცხოვრებაში შეზღუდვებს ვერ იტანს.
მემგონი პიემესი დამეწყო, რაღაც ძაან სენსიტიურად აღვიქვამ ბოლო 2 დრეა ამ თემას, ზოგადად ვცდილობხოლმე რო არ ვიფიქრო ამაზე და თავი არ დავისტრესო ზედმეტად, ისედაც იმაზე მეტი ვიფიქრე ვიდრე ვინმემ შეიძება რო წარმოიდგინოს, თავიდნ ცუდად როცა გავხდი მართლა 24 საათიდან, რამდენიც მეღვიძა, იმდენი საათი ამ პრობლემის გადაჭრაზე ვფიქრობდი, ვკითხულობდი, ვეძებდი, ვიკვლევდი რა ხდებოდა, თან ისე რომ სახლშიც კი არ იცოდნენ, ვფიქრობდი ინერვიულებენმეთქი, ისე რო ვისწავლო ამ 25 წლის ასაკში მაინც რომ ხანდახან შეიძება სხვებმაც ინერვიულონ შენზე, იმის მაგივრად რო შენ ინერვიულო სხვებზე, ურიგო არ იქნებოდა, მარა მაგისი სწავლა რთული ჩემთვის მემგონი, თუმცა ვცდილობ :) ხოდა რატო დავწერე ეს ყველაფერი