ისედაც ყველა უკმაყოფილო სახით დადის. ზოგიც ისვენებს, ეჰ...
ჩემი ღიმილი მაინც ტკივილნარევი რატომაა ვერ ვხვდები, თითქოს ყელში რაღაც გეჩხირება ბურთივით, მერე თვალები გეწვის და გისველდება, შემდეგ მაინც იღიმი ჯიუტად, და შენთვითონ გიკვირს რატომ ხდება ასე, ხანდახან გაუსაძლისია ეს გრძნობა, მაგრამ მაინც გაძლებადი. თითქოს რაღაც საზღვარზე ვარ, მაგრამ ეს ზღვარი რასა და რას შორის გადის ვერ ვხვდები...
ან იქნებ უბრალოდ გადავიღალე და
სულ რაღაც 1 თვეში დამთავრდება ყველაფერი?! :) ნუ იმედი მაინც მაქვს :>
დასვენება მინდაააა, ყოველდღე გაკვეთილები მაქვს უკვე, ჩემი ბიჭიც კარგადაა :> შუალედურები აქვს იმასაც და ვართ ასე გაწამაწიაში. :)) ზღვა მენატრება და ბევრი კარგი შეგრძნებაც!!! დავიღალე ამ რუტინით რაა :| ვააX!
ხოდა რას ვამბობდი?! მაინც ძალიან ბედნიერეი ვარ შინაგანად, უბრალოდ ხანდახან ისე ვიღლები ცოტა ხნით მინდება არავინ გამცეს ხმა.
გაკვეთილები ყოველდღე მაქვს.
ცოტათი ნერვებს მიშლის ეს სიტუაცია, მაგრამ ვიცი რომ ისევ ჩემთვისაა, ახლა კიდევ წავალ წავიმეცადინებ რამეს :>
მომავალ წაკითხვამდე, კიწი :*
No comments:
Post a Comment