What is coming is better than what is gone.
მე ვარ – ქეთა.
მოვიაზრები - გოგოდ, რომელიც თითქმის უკვე ერთი თვეა გერმანიაში წავიდა.
ბავშვობაში ვიყავი – უცელქესი და უამრავ კითხვას ვსვამდი.
ახლა ვარ – პრინციპში დაბნეული :)
ადრე მეგონა რომ – ყველაფერი ბევრად მარტივი იყო...
ახლა ვფიქრობ რომ – რაღაც ახალი ეტაპი დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში და დროს მაქსიმალურად უნდა მოვუფრთხილდე.
არასდროს – არის გვიან რაღაც შეცვალო საკუთარ ცხოვრებაშI, თუნდაც ის რაც 5 წუთის წინ იყავი.
ყოველთვის - ვცდილობ დავეხმარო ხალხს და დავაფასო ის რაც მაქვს და მილიარდი მადლობა გადავიხადო ჩემთვის ამისგამო.
ჩემთვის სულ ერთია – სხვების პირადი ცხოვრება, მთავარია ვინს გიყვარს ყველა ბედნიერი იყოს, ვის გვერდით რამნიშვნელობააქვს.
ჩემი დილა იწყება - საბნის თავზე გადაფარებით და ტელეფონის ხელში აღებით (სამხუხაროდ))
ძალიან მიჭირს – საყვარელ ხალხთან განშორება.
ვნანობ – ბევრს არაფერს, მაგრამ რასაც ვნანობ ალბათ მთელი გულით.
ვერასდროს ვპატიობ – ძალიან ბევრს ვპატიობ ადამიანებს, ძალიან ბევრს. ერთ დღესაც აღმოჩნდებახოლმე რომ დაგროვდა ერთად ეს ბევრი - და მერე ვერაფერს ვეღარ ვპატიობ...
მენატრება – წარმოიდგინეთ და თბილისი, თავისი ყველაფრით.
ყველაზე დიდი დანაკარგი – არვიცი, იმედია ამ კითხვაზე პასუხი დიდხანს, ძალიან დიდხანს არ მექნება...
ყველაზე ძვირფასი შენაძენი – ჩემი მეგობრები.
არ მინდა მახსოვდეს – ხანდახან ვფიქრობ რო აი ეს ან აი ის რო არ მახსოვდეს უფრო მარტივი იქნებოდა მეთქი, მაგრამ ყველაფერი მინდა მახსოვდეს!!
ბავშვობაში ვიყავი – უცელქესი და უამრავ კითხვას ვსვამდი.
ახლა ვარ – პრინციპში დაბნეული :)
ადრე მეგონა რომ – ყველაფერი ბევრად მარტივი იყო...
ახლა ვფიქრობ რომ – რაღაც ახალი ეტაპი დაიწყო ჩემს ცხოვრებაში და დროს მაქსიმალურად უნდა მოვუფრთხილდე.
არასდროს – არის გვიან რაღაც შეცვალო საკუთარ ცხოვრებაშI, თუნდაც ის რაც 5 წუთის წინ იყავი.
ყოველთვის - ვცდილობ დავეხმარო ხალხს და დავაფასო ის რაც მაქვს და მილიარდი მადლობა გადავიხადო ჩემთვის ამისგამო.
ჩემთვის სულ ერთია – სხვების პირადი ცხოვრება, მთავარია ვინს გიყვარს ყველა ბედნიერი იყოს, ვის გვერდით რამნიშვნელობააქვს.
ჩემი დილა იწყება - საბნის თავზე გადაფარებით და ტელეფონის ხელში აღებით (სამხუხაროდ))
ძალიან მიჭირს – საყვარელ ხალხთან განშორება.
ვნანობ – ბევრს არაფერს, მაგრამ რასაც ვნანობ ალბათ მთელი გულით.
ვერასდროს ვპატიობ – ძალიან ბევრს ვპატიობ ადამიანებს, ძალიან ბევრს. ერთ დღესაც აღმოჩნდებახოლმე რომ დაგროვდა ერთად ეს ბევრი - და მერე ვერაფერს ვეღარ ვპატიობ...
მენატრება – წარმოიდგინეთ და თბილისი, თავისი ყველაფრით.
ყველაზე დიდი დანაკარგი – არვიცი, იმედია ამ კითხვაზე პასუხი დიდხანს, ძალიან დიდხანს არ მექნება...
ყველაზე ძვირფასი შენაძენი – ჩემი მეგობრები.
არ მინდა მახსოვდეს – ხანდახან ვფიქრობ რო აი ეს ან აი ის რო არ მახსოვდეს უფრო მარტივი იქნებოდა მეთქი, მაგრამ ყველაფერი მინდა მახსოვდეს!!
