რა ცუდია როცა ისეთი შეგრძნება გაქვს, რომ თითქოს ყველამ მიგატოვა,რა ცუდია როცა გგონია
რომ ამაზე საშინელი პერიოდი არ ყოფილა შენს ცხოვრებაში და ვეღარ გაუძლებ. რა ძნელია როც ბოლომდე ვერგამოხატავ როგორც გტკივა, რა ძნელია როცა ჩუმად ხარ...
რა ძნელია როცა ვიღაცას გულს ტკენ, უბრალოდ სხვა გამოსავალს აღარ გიტოვებს და მაგიტომ,
რა ძნელია მიახვედრო და დაანახო, რომ არაფრობისთვის ბრძოლა არ ღირს, გინდა დააჯერო რომ თავი უნდა ასწიოს, ცხოვრებას თვალი გაუსწოროს და მიიღოს ისეთი როგორიც არის და არა ისეთი როგორიც უნდა რომ იყოს...
ალბათ ძნელია იპოვო საკუთარ თავში ძალა და სირთულეებსგაუმკლავდე, მაგრამ ცხოვრების მთავარი "ხიბლიც" ხომ სწორედ ეს სირთულეებია. ერთი მილიარდელი კაცის ამბავი მახსენდება
ძალიან ხშირად, რომელიც 1 ზომით პარატა ფეხსაცმელს ყიდულობდა. რომკითხეს რატომო,
არანაირი სურვილი და პრობლემა მე არ მაქვს და რამემხო უნდა შემაწუხოსო?! ეეჰ... :)
ეგეთებიც ხდება?!. ალბათ, მაგრამ იშვიათად.
მინდა ყველამ ვიპოვოთ საკუთარ თავში ძალა და
უბრალოდ ისე ვიცხოვროთ რომ უკან მოხედვის არ შეგვეშინდეს . .P.S წინა ბლოგის პოტებსაც აქეთ ვათავსებ და ერთი მთიანი ბლოგი მექნება, თარიღებს მივუთითებ, ეს ისე, ჩემთვის - Saturday, March 27, 2010
Kiwi, აი შენსავით ვფიქრობდი, რო ეს დამეწერა:
ReplyDeleteბედისწერააა
და თუ ვიღაცას ეღიმება,
ვიღაცას გულზე დარდი ეფინება,
ვიღაც აღმაოჩენს, გრძნობას გამოაჩენს,
ამ ჩვენს სამყაროში ბევრს ვერ გამოარჩევ..
როცა იყიდება,
გრძნობა ფეხებზე (და) იკიდება..
როცა ვერ ამჩნევენ როგორ იყინება..
გული, იყინება, სული იყიდება!
ესაა ხალხო ბედნისწერა,
ნეტავ ჩემს თავს რა ეწერა?
დრო რომ უშნოდ გამეწელა..
მომწონს შენი ბლოგი :)
ReplyDeleteმადლობააა :–) შენი ლექსიაა? ხო შეეფერება ჩემს პოსტს :) მაგრამ გამიარა უკვე :> ძველია ეს.
ReplyDelete