ესეიგიი :-) კარგახანია აღარ დამიწერია აქ, კი ვკითხულობ ხოლმე რაღაცებს მაგრამ მეზარებოდა ცოტა :) და რა ხდება?! უნივერსიტეტი დაიწყო, მშვენიერია. იქ მოვხვდი ზუსტად სადაც მინდოდა, ხალხი და სიტუაცია კარგია, ლექტორებს ვეგუები ნელ-ნელა. ჯერჯერობით სიტყვა "ლექციის" მაგივრად ისევ "გაკვეთილს" ვხმარობ და "ლექტორის" მაგივრად "მასწავლებელს" ნუ ჩვევაა და :-) ამასაც მივეჩვევი. უკვე ძალიან ბევრი მოგვცეს სასწავლი, თავს გავართმევ იმედია :))
კურსელებიც კარგები მყვანან. დღეს უკვე ერთადაც ვიყავით წასულები სადღაც. დანარჩენი ყევლაფერი კარგადაა, ძველებურად, ვარ საყვარელი ხალხის გარემოცვაში ანუ. ჯერჯერობით დაკარგული მაქვს წერის "მუღამი" მაგრამ ეგ არფერიი :)) ვიცი ყევლაფერი იმაზე ბევრად უკეთესად იქნება ვიდრე მგონია და მინდა. : ) and I'ts all :)
... ხოდა მეც გადავწყვიტე მეცადა. ქეთევანის ბლოგზე წავაწყდი საინტერესო პოსტს . საერთოდ მიყვარს ასეთი თამაშები :) ჩემი აზრით ცოტათი ძნელია საკუთარი "მარაზმების" რეალურად დანახვა, მაგრამ მე მაინც ვცდი, გავერთობი, ჩემი რა მიდის ;)) :)))...
ვხვდები რომ მიჭირს დაწყება, მაგრამ იმისიც მეშინია ალბათ რომ დავიწყო და ვეღარ გავჩერდე, ეს Nახევრადხუმრობით თავისთავად...
- პირველი რასაც აღვნიშნავდი ჩემი ზედმეტად ემოციურობაა, რომელსაც თითქმის არასდროს არავის ვაჩვენებ სანამ ჭკუიდან გადადგომის ზღვარზე არ აღმოვჩნდები, "საოცრად" ცუდი თვისებაა.
- შემიძლია დაუსრულებლად , გამოშტერებამდე ვუყურო F.TV-ის და არ მომბეზრდეს, ამიტომ ყოველთვის ვერიდები ამ არხზე გადართვას.
- ზოგჯერ უაზროდ სწრაფად მეცვლება ხასიათი, ძალიან ცუდია, ერთ წამს აღფრთოვანებული ხარ რაღაცით, მეორე წამს კიდევ ცხვირჩამოშვებული.
-უაზრო, წამიერი ფიქრები მაწუხებს ხოლმე ხანდახან, თან როცა იცი რომ საშინელი სისულელეა აუტანელია.
